Diakonia to znaczy służba

Diakonia to znaczy służba	autor: KLARA WARECKA

Tablica upamietniająca założenie Tabity

Kościół ewangelicko-augsburski (luterański) w Warszawie i okolicach liczy ok. 3 tys. wiernych. W stolicy znajdują się dwie parafie – Świętej Trójcy i Wniebowstąpienia Pańskiego. W Konstancinie przy ul.Długiej 43, na terenie Ewangelickiego Ośrodka Diakonii Tabita, mieści się kaplica filialna warszawskiej parafii Świętej Trójcy. W kaplicy regularnie odbywają się spotkania modlitewne i nabożeństwa niedzielne, odprawiane o godz. 11.00.

Znakiem diakonii jest krzyż z koroną. Krzyż oznacza boże miłosierdzie w Jezusie Chrystusie. Korona oznacza jego zmartwychwstanie, zwycięstwo nad śmiercią.

Diakonia to organizacja Kościoła ewangelicko- -augsburskiego, której celem jest niesienie wszelkiego rodzaju pomocy potrzebującym: chorym, osobom starszym, niepełnosprawnym, rodzinom wielodzietnym i dysfunkcyjnym oraz rodzicom samotnie wychowującym dzieci. Słowo „diakonia” pochodzi z języka greckiego i oznacza służbę miłosierdzia, do której, poprzez wyznawaną wiarę był zobowiązany każdy chrześcijanin.

W okresie zaborówi Polskimiędzywojennej ewangelicy prowadzili szeroko zakrojoną działalność oświatową i charytatywną: szkoły, szpitale, domy starców i domy sierot. Konstancińska Tabita powstała pod koniec XIX w. jako jeden z ośrodków, w którym opiekę sprawowały członkinie żeńskiego diakonatu. Mieścił się tu Zakład dla Rekonwalescentów Szpitala Ewangelickiego oraz Dom Macierzysty sióstr diakonis.

Kaplica ewangelicko-augsburska
przy konstancińskiej Tabicie

Dom opieki Tabita w Konstancinie-Jeziornie to jedyny ośrodek, jaki przetrwał w powojennej rzeczywistości. Obecnie, po rozbudowie ośrodka, ok. 100 osób może tu korzystać z całodobowej opieki medycznej, opieki pielęgniarskiej i psychologicznej. Po ukończeniu budowy trzeciego, ostatniego skrzydła budynku, placówka będzie oferować fachową stacjonarną opiekę 140 osobom. Co najistotniejsze, pensjonariusze przyjmowani są bez względu na wyznanie.

Początek reformacji, w wyniku której narodziła się nowa gałąź chrześcijaństwa, dał augustianin i profesor teologii na uniwersytecie w Wittenberdze Marcin Luter (1483–1546). 31 października 1517 r. na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze zawiesił 95 tez, które stały się punktem wyjścia do odnowy chrześcijaństwa i kolejnego rozłamu w Kościele rzymsko-katolickim. Marcin Luter wystąpił przeciw praktyce odpustów, krytykował kler i hierarchię kościelną za liczne nieprawidłowości i nadużycia oraz zgłosił wątpliwości co do nieomylności papieża.Wystąpił z propozycją reform, które, choć zostały pozytywnie odebrane przez społeczeństwo, spotkały się ze stanowczym sprzeciwem papieża i katolickich hierarchów.

Kryterium wszelkiej działalności Kościoła Ewangelicko- Augsburskiego jest Pismo Święte. Luter zachował wszystkie podstawowe dogmaty pierwotnego Kościoła, wprowadził też zmiany: zreformował liturgię, przetłumaczył Pismo Święte na język niemiecki, zniósł również celibat. Podstawowe tezy doktrynalne ujął w cztery zasady:

tylko słowo – według nauki Lutra, kościół jest wszędzie tam, gdzie zwiastuje się słowo boże. Głoszenie Ewangelii uważał za najważniejszy obowiązek chrześcijanina;

tylko Pismo Święte – tylko ono jest normą nauki i życia Kościoła. Luter zalecał głośne czytanie Biblii i śpiewanie psalmów;

tylko łaska – Luter odrzucił pogląd, że na zbawienie możemy zasłużyć. Twierdził, że jesteśmy zbawieni tylko z łaski bożej, a dobre uczynki nie mają na zbawienie żadnego wpływu;

tylko Chrystus – tylko on jest odkupicielem, zbawicielem, poza nim nie ma żadnego autorytetu; autorytetem nie mogą być ani święci, ani Matka Boża, ani zwierzchnicy kościelni, ani sobory i synody.

Wnętrze kaplicy

Luter odrzucił spowiedź sakramentalną. Kościół luterański uznaje tylko dwa sakramenty: chrzest i komunię Świętą. Marcin Luter odrzucił naukę o mszy świętej, jako przeistoczeniu.

Pobożność ewangelików opiera się głównie na szczerej modlitwie, sumiennym spełnianiu swych obowiązków i przykładnym życiu rodzinnym. Protestanci oczekują dnia Sądu Ostatecznego i zmartwychwstania umarłych, nie uznają czyśćca i modlitw za zmarłych.

Kościół ewangelicko-augsburski w Polsce liczy około 78 tys. wiernych należących do 130 parafii w sześciu diecezjach: warszawskiej, cieszyńskiej, katowickiej, mazurskiej, pomorsko-wielkopolskiej i wrocławskiej.

Naczelną władzą Kościoła Ewangelicko- -Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej jest Synod i Rada Synodalna. Kościół jest członkiem Światowej Rady Kościołów, Światowej Federacji Luterańskiej i Polskiej Rady Ekumenicznej.

W czasie II wojny światowej polski Kościół luterański poniósł dotkliwe straty. Spośród 120 duchownych narodowości polskiej blisko połowa została aresztowana w chwili wybuchu wojny. Część z nich zwolniono z więzień, ale ponad 20 proc. duchowieństwakoncentracyjnych, w powstaniu warszawskim lub hitlerowskich więzieniach. Jedną z ofiar obozu w Oranienburgu był ks. biskup Juliusz Bursche, pierwszy po odzyskaniu niepodległości zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.

Drukuj